خانه مقالات 4 ویژگی هم بازی مناسب برای کودکان

یکی از پیش نیاز های بازی انتخاب هم‌ بازی مناسب است. به این دلیل نیازمند بررسی و دقت نظر ویژه در انتخاب هم‌بازی مناسب برای فرزندانمان هستیم. برای انتخاب یک هم‌ بازی مناسب باید به 4 ویژگی توجه داشت:

الف) هم سن بودن 

اگر کودک دائماً با افراد بزرگ‌تر از خودش هم‌بازی باشد، دائماً احساس عدم توانایی و فقدان موفقیت در کارها را خواهد داشت. زیرا هم‌بازی‌های بزرگ‌تر او از توانایی‌های فیزیکی و ذهنی بیشتری برخوردار هستند و بهتر فعالیت‌ها را انجام می­دهند.  کودک در میان گروه همسالان بهتر می‌تواند تجربه داشته باشد. یک‌بار در بازی پیروز خواهد شد و یک‌بار هم شکست می‌خورد. درصورتی‌که در مواجه با غیر همسالان غالباً یا پیروز یا شکست‌خورده است.

برای کودکان غالبا از 19 تا 25 ماهگی هم­بازی هایشان اهمیتی در حد اسباب بازیهایشان پیدا کرده و تمایل به دوستی پیدا می کنند. در این سن ارتباطات اجتماعیشان بیشتر شده و در روابط خود با سایر کودکان دچار مشاجره و درگیری نیز می شوند.

ب) هم جنس بودن

بازی در میان پسران و دختران از جهت هدف غالبا متفاوت می­باشد. پسران بیشتر توانایی های خودرا نشان می­دهند و دختران بازی های خود را بر مبنای ارتباط و کنار هم­بودن تنظیم می­کنند.اغلب بازی های پسرانه دارای جنب  جوش و فعالیت های جسمی بیشتری نسبت به دختران است و بازی های دخترانه نیز تعاملی تر ، آرام تر و ظریف تر نسبت به پسران می­باشد. با این حال به نظر می­رسد امروزه مرز میان بازی های پسرانه و دخترانه کمتر شده است و این امر موجب اختلاط بیشتر کودکان غیر هم­جنس شده است. سوالی که برای تعداد زیادی از والدین ممکن است ایجاد شود آن است که آیا این اختلاط در سنین کودکی آسیب زا است یا خیر ؟

بسیاری اوقات مشاهده می‌شود والدین به بهانه این­که کودک هنوز به سن تکلیف نرسیده است، توجهی به جنسیت هم‌بازی‌های او نمی‌کنند درصورتی‌که از همان سنین کودکی برای ساختن هویت جنسیتی کودکمان باید توجه ویژه‌ای به همجنس بودن هم‌بازی فرزندمان داشته باشیم. زیرا در غیر اینصورت ممکن است که در اثر تعامل یک پسر با تعدادی از دختر ها و شرکت در بازی های آن ها یا بالعکس ، روحیات و صفات یا به عبارتی دیگر هویت جنسیتی متفاوتی پیدا کرده و بعد از مدتی از فرزندمان رفتار هایی خلاف حالات یک پسر یا دختر مشاهده کنیم.

ج) هم سطحی در هوش و مهارت

به‌عبارت‌دیگر از لحاظ مهارت‌ها و توانایی‌های جسمانی یا مهارت‌های ذهنی اختلاف زیادی با یکدیگر نداشته باشند. زیرا این اختلاف می‌تواند منجر به سرخوردگی، یا احساس توانایی کاذب در کودک شود.

کشتی گیری را در نظر بگیرید که سنگین وزن است و میخواهد با یک کشتی گیر سبک وزن تمرین یا مسابقه داشته باشد. به طور معمول این رابطه به رشد هیچکدام کمکی نخواهد کرد و به مرور نیز انگیزه ای برای تعامل باقی نخواهد ماند.

کودک ما هنگامی که با فردی نزدیک به سطح هوشی و مهارتی خود بازی می­کند دائما شکست و پیروزی را تجربه کرده و این امر موجب درک صحیحی از زندگی هنگام دوران کودکی می­ شود.

د) کفویت خانوادگی

خانواده‌هایی که کودکانشان به‌عنوان هم‌ بازی یکدیگر هستند بهتر است که از لحاظ اعتقادی و فرهنگی نزدیک به یکدیگر باشند تا در میان ارتباط‌هایی که کودک با خانواده هم‌بازی خود می­گیرد، دچار مشکلات اخلاقی و اعتقادی نشود. به عبارت دیگر در یک خانواده ممکن است که یک رفتار عرف باشد اما در خانواده ای دیگر همان رفتار خلاف ادب است. این تفاوت ها در طولانی مدت در ذهن کودک تناقض هایی ایجاد می­کند که باعث بروز رفتار هایی خلاف ارزش های حاکم در خانواده خواهد شد.

ذکر این نکته در پایان ضروری به نظر می­رسد که والدین باید از تحمیل یک هم بازی مناسب به کودکان خود خودداری کنند زیرا اگر این رابطه با علاقه شکل بگیرد هم رشد دهنده خواهد بود و هم موجب پایداری رابطه خواهد شد.

برگرفته از سخنان حجت‌الاسلام‌والمسلمین تراشیون