برای فرزندم موبایل یا گوشی بخرم؟ ۴ نکته

برای فرزندم موبایل (گوشی) بخرم؟ +‌۴ نکته 

 

با گسترش فضای مجازی، داشتن تلفن همراه، رایج‌شده و تمایل فرزندان به استفاده از این ابزار بسیار طبیعی است؛ اما تهدید‌های فضای مجازی در ایجاد انحراف اخلاقی در فرزندان، والدین را نگران می‌کند و از خود می‌پرسند، آیا نخریدن موبایل تا سنی خاص، جلوی انحراف فرزند را می‌گیرد؟
 توجه به این چهار نکته نگرانی‌های والدین را کم می‌کند.

 

۱. تاثیر والدین
تلفن همراه با زندگی، کار، یادگرفتن دانش و بسیاری فرصت‌های دیگر گره‌خورده و بهتر است، والدین خودشان با این فضا آشنا بشوند. داشتن ارتباط صمیمی والدین با نوجوانشان باعث می‌شود او با تهدیدها و فرصت‌های این فضا آشنا شود. اثر مهم دیگر والدین بر روی فرزندان این است که استفاده‌کردن از گوشی را می‌توانند برای فرزندشان هدف‌مند کنند.

۲. ابزار یادگیری
 از آنجا که تلفن همراه کاربردهای مختلفی دارد، کمک کنیم نوجوان این وسیله را برای هدفی خاص استفاده کند؛ مثلا اگر نوجوان ما به هنر علاقه‌مند است این ابزار را در جهت آموزش هنر، یا ابزاری برای درس‌خواندن، حفظ یا آموزش‌ قرآن، بازی‌کردن یا فیلم‌دیدن قرار دهیم. شدت علاقه‌مندی و اصرار به داشتن گوشی در نوجوان‌ها متفاوت است. اگر نوجوانی به شدت به کامپیوتر و تلفن همراه علاقه دارد و حذف تلفن همراه او را به پنهان‌کاری سوق می‌دهد، برای او فعالیتی از جنس خود گوشی تعریف کنیم؛ مثلا به جای اینکه خودش بازی کند به ساختن بازی در فضای مجازی بپردازد یا برنامه نویسی کند. با این روش به شکل‌گیری درست استعداد درونی او‌ کمک کنیم.

۳. حفظ کرامت
 نوجوان در سن استقلال‌طلبی و هویت‌یابی است؛ اگر نخریدن تلفن همراه شخصیت نوجوان را به‌هم می‌ریزد آن را تهیه کنیم. محدودیت در استفاده او در نظر بگیریم. به تقویت عقل و اراده‌اش بپردازیم تا بتواند احساسات و گرایشات خود را به‌ تدریج مدیریت کند؛ مثلا ساعت‌های طولانی، بیهوده وقت خود را در فضای مجازی هدر ندهد. اگر برای داشتن گوشی اصرار ندارد و از دوستان یا والدین، الگو نمی‌گیرد فعالیت‌های مورد علاقه او را در فضای حقیقی برایش جایگزین کنیم.

۴. محبت در خانواده
تربیت نوجوانی عاقل و با اراده که بتواند خودش را در مقابل انحرافات فضای مجازی حفظ کند، نیازمند والدینی ولایی (با محبت)، همسو و آگاه در خانواده است. والدینی همدل، که در کنار نوجوان او را در مسیر درست هدایت می‌کنند.

 

 

نگارنده سرکار خانم جعفریان پژوهشگر کانون رشد و آموزش مربی تراز انقلاب اسلامی