راهکارهایی برای کاهش وابستگی کودکان به تلویزیون و کارتون

راهکارهایی برای کاهش وابستگی کودکان به تلویزیون و کارتون


برخی از کودکان زمان زیادی را صرف تماشای تلویزیون و انیمیشن می‌کنند. این موضوع نگرانی‌هایی را برای والدین بوجود می‌آورد و کودکان را دچار آسیب‌های روحی و جسمی می‌کند. برای حل این مسئله راهکارهایی را ارائه می‌دهیم.

 

پرکردن اوقات فراغت
کودکان برای اینکه بتوانند اوقات خود را به خوبی بگذرانند نیاز به برنامه‌‌ریزی دارند. برای اوقات فراغت کودکان برنامه داشته باشیم. با حضور در کلاس‌های ورزشی و هنری اوقات خود را به خوبی می‌گذرانند. با ادامه فعالیت‌ها در منزل و تجربه نتایج لذت‌بخش، آنها کمتر به سراغ تلویزیون می‌روند.

داشتن برنامه زمانی
زمانی را برای تماشای کارتون تعیین کنید. بهتر است این روند را با مشورت و پیشنهادات کودک پیش برده و آن را جهت‌دهی کنید. مثلا یک ساعت را برای تماشای کارتون درنظر بگیرید. وقتی زمان درحال تمام شدن است به او اطلاع دهید و اگر اصرار به ادامه داشت، یادآوری کنید که هر کاری در زمان مشخص خود انجام می‌شود. یا اینکه به کودک بگوئید، برای امروز می‌تواند یک انیمیشن ببیند و یا ازبین برنامه‌های تلویزیون چند برنامه را انتخاب کند. 

نقش الگویی والدین
کودکان همواره تمایل به انجام کارهای والدین دارند و در رفتارهای مختلف از آنها تقلید می‌کنند. اگر والدین اهل مطالعه باشند و یا در زمان‌های مختلف فعالیت‌های مفیدی داشته باشند، کودکان هم دوست دارند همان فعالیت‌ها را با توجه به نقش الگویی والدین انجام دهند.

انجام فعالیت‌های جایگزین و متنوع
وقتی کودک می‌خواهد زمان زیادی کارتون ببیند، فعالیت‌های جذاب فردی یا گروهی را به او پیشنهاد دهید. مثلا سعی کنید بازی یا یک فعالیت جذاب و خلاقانه انجام دهید. یا اینکه بازی‌های گروهی با همسالان خود را برای او درنظر بگیرید.

درنظر نگرفتن موبایل شخصی
اگر کودکان تلفن همراه شخصی داشته باشند، به سختی می‌توانیم برای او محدودیت زمانی درنظر بگیریم. احساس مالکیت او باعث می‌شود تا خودش زمان تماشای انیمیشن را تعیین کند. لازم است تلفن همراه در مالکیت والدین باشد و به کودک گفته شود برای زمان‌های مشخص در اختیار او قرار می‌گیرد.

ارتباط با مربی جهت تشویق
اگر کودک به مهد یا پیش‌دبستان می‌رود و در تماشای محدود و قانونمند تلویزیون با شما همراهی دارد، مربی او را در جریان قرار دهید. یا اینکه همکاری او را در جمع خانوادگی و فامیلی خود مطرح کنید و از سایر توانمندی‌های او در فعالیت‌های مختلف صحبت کنید تا مورد تشویق قرار گیرد. البته باید توجه داشت؛ این تشویق‌ها بی‌دلیل نباشد و به کارهای او اشاره داشته باشد تا کودک همواره منتظر تشویق نماند.

 

 

نگارنده سرکار خانم مختارپور پژوهشگر کانون رشد و آموزش مربی تراز انقلاب اسلامی