چگونه فرزندانی منتظر و زمینه‌ساز ظهور امام زمان (عج) تربیت کنیم؟

چگونه فرزندانی منتظر و زمینه‌ساز ظهور امام زمان (عج) تربیت کنیم؟

انتظار، مفهومی عمیق و چندبعدی است. صرفاً حالتی روحی و ذهنی نیست، بلکه یک “حرکت” است؛ حرکتی به سوی آرمان‌ها و ارزش‌های متعالی. تربیت فرزندانی منتظر، نیازمند درک صحیح این مفهوم و تلاش برای نهادینه کردن آن در وجود نسل‌های آینده است.

۱. انتظار و آینده‌نگری آگاهانه:

یکی از مبانی انتظار، «آگاهی» و «شناخت» است. انتظار، با جهل و ناآگاهی سازگار نیست. فرزندان ما از طریق مطالعه، پرسش، تفکر و تعمق، نسبت به فلسفه غیبت، ویژگی‌های دوران ظهور و نقش خود در آن دوران، شناخت کافی پیدا می‌کنند. این آگاهی، زمینه‌ساز امیدواری و تلاش برای رسیدن به آن آرمان بزرگ خواهد بود.

۲. انتظار و آمادگی همه‌جانبه:

اسلام، دینی جامع و کامل است که به تمام ابعاد زندگی انسان توجه دارد. انتظار نیز، یک وظیفه همه‌جانبه است که نیازمند آمادگی در تمام عرصه‌هاست. به فرزندان خود بیاموزیم که آمادگی برای ظهور، تنها به آمادگی جسمانی محدود نمی‌شود، بلکه شامل آمادگی علمی، فرهنگی، اخلاقی، اجتماعی و اقتصادی نیز می‌شود. آن‌ها باید با کسب علم و دانش، تقویت مهارت‌ها، تهذیب نفس و اصلاح جامعه، خود را برای نقش‌آفرینی در دوران ظهور آماده کنند.

۳. انتظار و امیدواری فعال:

فرد منتظر کسی است که با هرگونه یأس و ناامیدی مبارزه می‌کند و به آینده روشن اسلام و پیروزی حق بر باطل، امیدوار است. به فرزندان خود بیاموزیم که انتظار، به معنای نشستن و منتظر ماندن نیست، بلکه به معنای تلاش و کوشش برای تحقق آرمان‌های الهی و ایجاد جامعه‌ای عادلانه است. این امیدواری، انگیزه‌بخش و جهت‌دهنده خواهد بود.

۴. انتظار و تربیت تمدن‌ساز:

تربیت نسل‌ متعهد به ارزش‌های اسلامی و دارای روحیه تمدن‌سازی اهمیت بسیاری دارد. انتظار نیز، باید در این راستا قرار گیرد. تلاش کنیم که فرزندانمان انتظار را یک مسئولیت جهانی بدانند. با گسترش فرهنگ اسلامی و ترویج عدالت و صلح در سراسر جهان، زمینه را برای ظهور امام زمان (عج) فراهم کنند. هر اندازه فهم درست‌تری از فلسفه امامت و رهبری در جامعه اسلامی داشته باشیم، در تربیت این نسل موفق‌تر خواهیم بود.

۵. انتظار و ارتباط مستمر با امام (عج):

ارتباط معنوی با امام زمان (ع}) می‌تواند از طریق دعا، توسل، زیارت، تفکر در مورد سیره امام (عج) و عمل به دستورات ایشان برقرار شود. باید به فرزندان خود بیاموزیم که امام زمان (عج)، همواره ناظر بر اعمال و رفتار ماست و از ما انتظار دارد که در مسیر رضایت الهی گام برداریم. این ارتباط، موجب تقویت ایمان، افزایش تقوا و جهت‌دهی به زندگی خواهد شد.

نتیجه‌گیری:

تربیت نسلی منتظر و علاقه‌مند به ظهور امام زمان (عج)، نیازمند درک عمیق از مفهوم انتظار، تلاش برای آمادگی همه‌جانبه، امیدواری فعال، تربیت تمدن‌ساز و ارتباط مستمر با امام (عج) است. با بهره‌گیری از آموزه‌های اسلام و با تلاش پیگیر، می‌توانیم این نسل را برای درک و تحقق آرمان‌های انقلاب اسلامی و زمینه‌سازی ظهور آماده کنیم.


نگارنده سرکار خانم جعفریان پژوهشگر کانون رشد و آموزش مربی تراز انقلاب اسلامی